ایمنی تاسیسات الکتریکی
۱- هدف، ایجاد محیط ایمن از نظر برق‌گرفتگی باتوجه به‌مقررات ودستورالعمل‌های این آیین‌نامه می‌باشد.
۲- دامنه‌کاربرد – این آیین‌نامه برای اجرا در کلیه کارگاه‌ها مشمول قانون کار که ولتاژ نامی موثر سیستم‌های برقی آنها حداکثر ۱۰۰۰ولت جریان متناوب می‌باشد تدوین گردیدهاست.
۳ – حداکثر مقاومت اتصال زمین مجاز برای هر سیستم حفاظتی (دو اهم) برمبنای ولتاژ فاز ۳۸۰ ولت تعیین گردیده و همین مقدار برای مدارهای با ولتاژ فاز حداکثر ۱۰۰۰ ولت نیاز قابل قبول است چنانچه در موارد و تحت شرایط خاصی که ایجاد اتصال زمین موثر با مقاومت کل سیستم (دو اهم) امکان پذیر نباشد باید مجوز لازم در این مورد از وزارت کار اخذ گردد.
۴ – رعایت کلیه مقررات این آیین‌نامه الزامی بوده و عدم اجرای موارد پیشبینی شده یا انجام نیمهکاره آنها سبب بیاثر شدن بقیه و درنتیجه کلسیستم ایمنیمربوطه خواهدگردید.
فصل دوم
تعاریف
واژه‌های به کار رفته در این آیین‌نامه به شرح زیر تعریف می‌گردد:
۱ – تجهیزات الکتریکی – مصالح و تجهیزاتی که برای تولید، تبدیل و یا مصرف انرژی الکتریکی به کار می‌روند از قبیل مولدها، موتورهای برق، ترانسفورماتورها، دستگاه‌های برقی، دستگاه‌های اندازه گیری، وسایل حفاظتی و مصالح الکتریکی.
۲ – تاسیسات الکتریکی – هرنوع ترکیبی از وسایل و مصالح بهم پیوسته الکتریکی در محل یا فضای معین.
۳ – مدار الکتریکی (مدار) – ترکیبی از وسایل و واسطه‌ها که جریان الکتریکی می‌تواند از آنها عبور نماید.
۴ – قسمت برقدار – هر سیم یا هادی که در شرایط عادی تحت ولتاژ الکتریکی باشد.
۵ – بدنه هادی – قسمتی که به سادگی در دسترس بوده و در حالت عادی برقدار نمی‌باشد ولی ممکن است در اثر بروز نقصی در دستگاه برقدار شود.
۶ – قسمت‌های بیگانه – قسمت هادی که جزیی از تاسیسات الکتریکی را تشکیل نداده باشد (نظیر اسکلت فلزی ساختمان‌ها، لوله‌های فلزی، گاز، آب و حرارت مرکزی و غیره).
دیدگاهی بنویسید