جغرافیا و ریخت شناسی منطقه کهک

منطقه کهک در جنوب شهرستان قم ، بین طول های شرقی ^/۳۰ ، ^o50 و ^/۰۰ ،^o51 و عرض های شمالی ^/۰۰ ، ^o34 و ^/۳۰ ، ^o 34 قرار دارد . منطقه مورد مطالعه به دلیل نزدیکی به شهرهای برگ وجود برخی معادن مهم ،‌زیارتگاههای مهم و شرایط اقلیمی مناسب دارای مراکز جمعیتی زیاد به صورت روستاهای کوچک تا برگ می باشد . روستای کهک با حدود ۷۵۰ خانوار بزرگ ترین اجتماع انسانی منطقه است .

مرتفع ترین نقطه این منطقه قله کوه و لیجا با بلندای ۳۳۳۰ متر است و پست ترین نقطه آن در بستر رودخانه قهرود با ارتفاع ۱۱۱۰ متر ( از سطح دریا ) قرار دارد.

قم رود تنها رودخانه ای است که بهص ورت دائمی از کوههای لرستان و گلپایگان سرچشمه می گیرد و پس از گذشتن از یغه غربی ورقه کهک و شرقم به دریاچه نمک می ریزد . سد ۱۵ خرداد در جنوب روستای دودهک بر روی این رودخانه احداث گردیده است . آب و هوا در بخش های هموار و پست شمای یغه بیابانی است . این اراضی بین کوهستان و بیابان واقع شده و دارای تابستان های گرم و خشک و زمستان های کم و بیش سرد هستند .

گرم ترین ماههای سال با میانگین ۳۱+ و سردترین ماههای سال در دی ماهب ا میانگین ۵+ درجه سانتی گراد است . میانگین بارش سالیانه مناطق پست شمالی ۱۴۰ میلیمتر می باشد . در بخش های ناهموار و بنلد جنوبی ، اب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان های سرد و و تابستان های نسبتا گرم حکمفرماست ، میانگین سالیانه دما در مناطق جنوبی حداقل ۵- و حداکثر ۲۵+ درجه سانتی گراد است و میانگین بارش سالیانه ۲۵۰ میلیمتری می باشد .

چینه شناسی منطقه :

و منطقه کهک بخش کوچکی از پهنه ایران مرکی است و در زیر پهنه آتشفشانی ارومیه – دختر قرار دارد . واحدهای سنگی منطقه شالم ردیفی از سنگهای پرمین تاتر شیری همراهب ا رسوبات کوارتزی و سنگهی آذرین بیرونی و درونی وابستهب ه زمان ترشیری است واحدهای سنگی منطقه از قدیم به جدید به شرح زیر می باشد :

– پرمین

کهن ترین سنگهای منطقه متعلق به پرمین است که تنها در گوشه جنوب باختری گسترش محدودی دارد و همدلی آن با سنگهای جوان تر به صورت گسله است . این واحد شامل سنگ آهک دولومیتی و سنگ آهک بلورین ضخیم رویه تا توده ای به رگ خاکستری روشن بوده و بسیار کم فسیل است و زمان این فسیل ها را به پرمین نسبت داده اند . این واحد را می توان معادل سازند جمال دانست .